Денес,
се движат под
моја кожа,
повторно.
Посилно.
Сами се судривме
разголени на снегот.
Во водата- сол.
Капката ме убива,
ме оживува.
Јакне слабеејќи
ме.
Затворени врати.
Клучалка без клуч,
само малку
простор
едно око да се
насити.
Птицата,
станала обетка.
Желбата,
затвореник со два
лика.
Мелпомена по
Талија,
тага по радост,
немоќност по
желба,
Сонце по Месечина,
делување по
реакција.
Свесноста на умот,
спроти
нашите најдлабоки
потреби.
Бескрвната жртва
во
темно
ја осветли Ерато.
No comments:
Post a Comment