Меѓустаница

Ќе дојде!

Го чувствував по трепките на грбот

што ми лазеа како колона од мравки

во потрага по храна.

Дојде!

На станица
како воз без возен ред
кој не е запишан на ниедна мапа.

Можеби ќе остане-

Како птица која не заминува на југ.

Можеби ќе замине-

како пламен од чкорче кое догорува...

Верувај ми

Вистината Е знак на пријателство
како Рака што подаваш некому,
Убеден дека ќе ја фатиш и ти неговата.
Вербата во другиот е рефлексија на твојата верба,
А секоја позитивна постапка може само
да ја Јакне уште повеќе.

Мислите се она што сме ние, а
Изѕиданата ограда околу нас ги покажува нашите стравови
од нештата што сме ги искусиле... и тоа е во ред и човечки,
но те молам,
кај оградата направи врата
и дозволи ми да имам клуч од неа!

Секогаш имаш пријател

Се качуваш или слегуваш
Еден ден,
Каде и да води твојот пат, ќе посакаш
Од некаде рака да ја фати твојата и
Глас пријателски да чуеш.
Ако во тебе се случува нешто,
Шепни, јас ќе бидам таму.

Извежбај ги
Мислите да ме повикаат.
Ако сакаш да имаш некого, само
Шепни, јас ќе бидам таму.

Пробај,
Рашири ги рацете и во
Истиот миг ќе бидам во твојата прегратка,
Јас, истата до сега, без
Алиште на себе, отскриена, низ
Трепет ќе ти покажам
Еден свет, каде
Лебдат нашите искрени мисли.