Допир

Лизгајќи ги прстите по твојот грб

ти ги следев движењата.

Во тишината повремено се слушаше 

само дишењето

но таа смиреност 

зборување многу повеќе отколку

било каков разговор да почневме.

Знаев само дека не сакам да си одам.

Гледајќи го полека

осветлувањето низ прозорецот

станував свесна дека ни останува

се помалку време.

Почнав да треперам.

Требаше да станам 

но нешто ме враќаше постојано назад.

Ги зголемував минутите,

им броев по повеќе секунди.

Не се сеќавам колку...

Ми се допаѓаше тој твој поглед

иако знаев дека често го употребуваш.

Ми се допаѓаше и допирот

но беше време- морав да заминам.