Ти беше таа која од секогаш
ни ги потсекуваше крилата
и порано ова го сфаќав
страшно и трагично мислејќи дека
ми го засекуваш видикот,
но ти само сакаше да знаеме
до каде да земаме замав.
Тешко ми е
кога ќе помислам дека
не сум те сфатила до крај
и потрошив време
во кое можев
повеќе да сакам.
И се почна од раката.
Се уште треперам
кога ќе се сетам како ја читаш
таа, на омилениот твој.
Треперам на
поддршката од раката!
Треперам на твојот глас
кој знае да ги изусти
вистинските зборови!
No comments:
Post a Comment