Се двоумам
и одеднаш ми текнува,
правам план
за нешто да не испуштам.
Се' позабрзано дишам
и чекам прстот сам да одлучи
на кое отчукување
ќе го направи крајниот потег.
Чекам, уште еднаш...и ете си.
Се радувам.
Сакам да кажам нешто
за да те воодушевам.
Те насмеав.
Ми заблагодари!
Секогаш се заблагодаруваш.
Тоа ми се допаѓа!
И уште еднаш се потврди
тоа старото- никој после тебе
не може да ми го уништи расположението.
Чувствувам како сите клетки
да ми се изградени само од протони...
Така наелектризируваш! :)
No comments:
Post a Comment