“Еј” и насмевни се,
тоа ми е доволно
за до
почетокот
на отворените
ролетни.
Сончогледите не
следат
и двајцата,
не знаеме чиј
телефон ѕвони,
во позадина врати..
Од секаде се
отвараат само
можности
ги заклучуваме
па ги чуваме во
стомакот
заедно со клучот.
Се отвараат можности...
може!...или ќе
притреба...
Си потпевнуваме,
ти не знаеш што
малото девојче
разбира.
No comments:
Post a Comment