Драги

Посветена на 




Зуљамоски




Расте и по некое цвеќенце во зима
и среќата полека пушта коренчиња.
Сеќавања!

Родители на моите родители,
духовно воскресение,
мои родители.

Оставаат насекаде по малку трага
за да остане
голем белег за нивното постоење.

Поминуваме заедно,
по некое мезе,
по некој стих со вино
и убави спомени
од погледот на планина низ прозор.

Родители на моите родители,
што ги сакам како мои.

Со венчиња од лаванда на нашите глави
шетаме низ космосот.

Драги,
наши,
мили.
Ве гушкам!